اشک

دوستان سلام  این غزل شروع غم انگیزی است اما با امید اینکه روزی خبر خوشی در این دیار به گوشمان برسد.

«ناگهان دیدم سرم آتش گرفت

سوختم خاکسترم آتش گرفت

چشم واکردم سکوتم آب شد

چشم بستم بسترم آتش گرفت

در زدم کس این قفس را وا نکرد

پر زدم بال و پرم آتش گرفت »

قیصر امین پور